Bardzo ciekawy ikonograficznie denar jednostronny, z terenów Małopolski, z roku około 1250.
Przedstawiający stojącą w środku półpostać z długimi włosami i skrzydłami (wyobrażenie anioła), nad łukiem z rzędem pierścieni. Z leżącą pod łukiem postacią, widzianą z profilu, z rękoma uniesionymi ku górze, złożonymi w modlitewnym geście.
Wyobrażenie leżącej postaci trudne do uchwycenia na niniejszym egzemplarzu, ale możliwe po odniesieniu do innych sztuk tego typu.
Kazimierz Stronczyński interpretował to wyobrażenie jako "anioł z rozpuszczonymi skrzydłami nad tęczą, umarłego z grobu powołujący". Zdaniem Witolda Garbaczewskiego ("Świat brakteatów") "pojawienie się tej sceny na stemplu miało być wyrazem lęku przed końcem świata, który w niektórych okresach średniowiecza występował ze szczególną siłą".
Srebro, średnica 15.5-16 mm, waga 0.21 g.
