Niezwykle ciekawy zestaw po Ślązaku, walczącym najpierw w Wehrmachcie, a później w Wojsku Polskim. Poniżej tekst jego biografii, zaczerpnięty z książki "Śląsk pamięci Monte Cassino" pod redakcją Witolda Żdanowicza:
"Paweł Sornek (ps. Malinowski), syn Franciszka i Jadwigi z domu Seweryn, urodził się 24 marca 1922 roku w Paprocanach (obecnie dzielnica Tychów). Tam mieszkał do 1942 roku. Ojciec był górnikiem, uczestnikiem trzech powstań śląskich; zginął śmiercią górnika w kopalni „Wieczorek” w Janowie.
W czerwcu 1942 roku został zmobilizowany do Wehrmachtu i po czternastomiesięcznym przeszkoleniu wysłany do Afryki z przydziałem do Afrika Korps. W kwietniu 1943 roku uciekł do Anglików. W obozie jenieckim w Ismailii w Egipcie zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego. Przyjęto go 5 czerwca 1943 roku i przydzielono do 4. kompanii 4. baonu 3. Dywizji Strzelców Karpackich. Na terenie Włoch od lutego do kwietnia 1944 roku brał udział w walkach nad rzeką Sangro, a następnie w maju 1944 roku w bitwie o Monte Cassino. Walczył na wzgórzu 593 w dniach 17 i 18 maja jako żołnierz patrolu por. Jędrzejewskiego. Został ranny. Po powrocie ze szpitala brał udział w walkach o Ankonę (względnie pod Castelfidardo i pod Osimo). We wrześniu 1944 roku skierowano go do Szkoły Podchorążych Piechoty w miejscowości Matera. Po ukończeniu szkoły w styczniu 1945 roku wrócił do baonu w stopniu starszego strzelca podchorążego i uczestniczył w zdobywaniu Bolonii – w walkach nad rzeką Senio i Santerno. Po zakończeniu działań wojennych został skierowany do Liceum Administracyjno-Handlowego 2. Korpusu Wojska Polskiego w Casarano.
Posiadał odznaczenia polskie: Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino (nr 9173), Krzyż Walecznych (nr 2179), Odznakę za Rany, Medal Wojska, oraz brytyjskie: The 1939–1945 Star, The War Medal 1939–1945, Italy Star. Po wojnie otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi.
Do Polski wrócił z Anglii w czerwcu 1947 roku.
Był żonaty z Heleną z domu Krzyżowska, urodzoną w 1924 roku. Miał dwoje dzieci i jednego wnuka. Z zawodu był technikiem ekonomistą z wykształceniem średnim. Do czasu przejścia na emeryturę w 1982 roku pracował na stanowisku głównego specjalisty w przedsiębiorstwie „Chemiplast” w Gliwicach.
Zmarł w 1991 roku. Jest pochowany w Zabrzu."
