Po emisji wybitej stemplami zamówionymi u gdańskiego medaliera Höhna, jeszcze w tym samym roku Poznań zmienia ich wykonawcę. W miejsce małego portretu w wieńcu laurowym trafia charakterystyczny król w dużej koronie, który występuje na ortach poznańskich praktycznie do końca ich emisji.
Bardzo rzadki rocznik.
Przeglądając ogólnodostępne archiwa internetowe natrafiamy na nieliczne egzemplarze w wyraźnie słabszych stanach. Z tego rocznika jest on rzadszy niż odmiana z królem w wieńcu (jak bydgoski).
Niedobity przy końcówce blachy, ale bardzo ładny jak na ten rocznik.
Z zachowaną w dużej mierze menniczą świeżością, szczególnie na awersie.
