Czesław Jarnuszkiewicz herbu Lubicz (ur. 27 sierpnia 1888 w Kochoniu, zm. 19 czerwca 1988 w Londynie) – generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, uczestnik walk o niepodległość Polski oraz znawca dawnej broni.
Od młodości zaangażowany w działalność niepodległościową – uczestnik strajku szkolnego 1905 i członek Organizacji Bojowej PPS. Aresztowany przez władze carskie i zesłany na Syberię, skąd zbiegł w 1910. Studiował malarstwo w krakowskiej ASP, działał w Związku Strzeleckim.
W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich jako oficer 5 pułku piechoty, dowódca batalionu, m.in. w bitwie nad Stochodem. Od 1915 pracował w Departamencie Wojskowym NKN, projektując m.in. mundury i odznaki. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie, później w Polskiej Sile Zbrojnej.
Od listopada 1918 w Wojsku Polskim – dowódca batalionu i 8 pułku piechoty Legionów. W latach 1920–1927 dowódca 66 pułku piechoty. Następnie m.in. dowódca piechoty dywizyjnej 16 Dywizji, a od 1931 dowódca Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie, a później OK IX w Brześciu. W 1939 inspektor Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego.
We wrześniu 1939 aresztowany przez NKWD, więziony w Starobielsku i Moskwie. Po uwolnieniu w 1941, ewakuowany z Armią Andersa na Bliski Wschód, lecz pozostał bez przydziału. Po wojnie osiedlił się w Londynie, gdzie działał społecznie i kolekcjonersko.
Był autorem projektu orła Legionów, orła Związku Strzeleckiego i odznaki 66 pułku. Publikował prace historyczne, m.in. Szabla wschodnia i jej typy narodowe (1973) oraz wspomnienia Od Sybiru do Łubianki (1996). W 1986 przekazał Muzeum Wojska Polskiego historyczną szablę.
Zmarł w Londynie w wieku 99 lat. Pochowany na warszawskich Powązkach.
Ciekawy zestaw personalnych pamiątek po Generale Czesławie Jarnuszkiewiczu. Głównym elementem zestawu jest bez wątpienia kurtka mundurowa. Poza nią, zdjęcia, dokumenty oraz korespondencja kolekcjonera z rodziną generała.
