Znakomity numizmat.
Wielkiej rzadkości nominał z cenionego panowania Trzech Braci wyśmienitym stanie zachowania.
To nie jest pojedynczy dukat znany w kilkuset sztukach. To dużo rzadszy dwudukat. Nominał, który w czasach współpanowania Trzech Braci bity był tylko w kilku rocznikach. Dokładniej w pięciu na przestrzeni lat 1651-1662. Rzadkość potwierdzają badania specjalisty tematu, Marcina Grandowskiego, który w swojej kwerendzie do prac nad katalogiem mennictwa Trzech Braci, dotarł jedynie do 7 sztuk dwudukatów 1653. W tym aż cztery są dziś w zbiorach Muzealnych.
Dodatkowo jest to bardzo rzadki typ. W roku 1653 występują dwa stemple awersu. Ten, występujący jedynie w tym jednym roku, z przedstawieniem w zbrojach, oraz popularniejszy, który wykorzystywano również w latach 1657-1659. Niniejszy, rzadszy stempel, datowany jest przez Marcina Grandowskiego na krótki okres po śmierci Rudolfa, a przed podziałem Księstwa, na co ma wskazywać fakt, iż tylko Jerzy (postać od lewej strony) trzyma w ręku buławę. Nie zaś jak jest na kolejnym stemplu - wszystkie trzy.
Wyjątkowy stan zachowania jak na dużą, złotą monetę Trzech Braci. W analogicznym stanie zachowania, przy czym z innych lat, znane na rynku kolekcjonerskim są aktualne tylko 2 inne sztuki (roczniki późniejsze, tj. 1657 i 1658). 1657 na aukcji w Japonii (dom aukcyjny Auction World, aukcja z 25 lipca 2021) sprzedał się około 150.000 złotych, przeliczając wg. ówczesnego kursu. Drugi jest obecnie w prywatnej kolekcji.
Księstwo Legnicko-Brzesko-Wołowskie, odzyskało przywilej menniczy dopiero w roku 1648, kiedy to został zawarty Pokój Westfalski, jednakże uruchomienie mennicy było możliwe dopiero po 1650 roku, gdy oddziały szwedzkie wycofały się z Brzegu. W następnym roku - 1651 - Jerzy III uruchomił mennicę w Brzegu, przenosząc wszystkie ocalałe urządzenia z mennicy w Oławie. Poza monetą srebrną, przystąpiono również do wybijania monety złotej, potrzebnej do odbudowy zniszczonych ziem i miast. Były to dukaty, a dużo rzadziej dwudukaty, wykonywane w mennicy zlokalizowanej w dawnym klasztorze św. Antoniego.
Duża, efektowna moneta, do której wybicia wykorzystano stemple ćwierćtalara.
Ex. Marciniak 20/5364.
Złoto, średnica ~30 mm, waga 6.88 g.
Awers: Trzy półpostacie książąt, w zbrojach dekorowanych wicią roślinną i nitami, stojące na wprost i trzymające buławy, w otoku legenda:
D:G.GEORGIVS•LVDOVICVS•ET•CHRISTIANVS•FRATRE:
Rewers: Tarcza herbowa, ozdobiona trzema hełmami i labrami, w otoku legenda:
✼DVCES•SILISIÆ•LIGNIC (znak mincmistrza Christiana Pfahlera) ENSES•ET•BREGENSES•1653
