Pierwszy i jedyny polski, szeroki dwutalar przeznaczony do obiegu!
Piękny, bezdefektowy, "drugi" stan zachowania. Zdecydowanie ponadprzeciętny reprezentant tego typu. Moneta pozbawiona szeregu defektów, które towarzyszą dwutalarówkom. Przede wszystkim krążek jest niepęknięty, co jest najczęstszym problemem tych dużych monet. Wybita stemplami jeszcze z dość wczesnego etapu eksploatacji, dzięki czemu na grzywach obydwu lwów widoczne są włosy. W etapie późniejszym stempel uległ uszkodzeniu i grzywa prawego lwa przyjęła formę gładkiego garbu. Na niniejszej sztuce zachowane w części naturalne lustro mennicze, widoczne szczególnie na fragmentach tła rewersu. Moneta nieczyszczona, nieupiększana, zachowana z naturalną, starą patyną. Bardzo dobrze odbite również włosy królewskie, a jedyne niewielkie niedobicie w miejscu, gdzie spotkał się wieniec znad tarczy herbowej, z królewską prawą dłonią.
Jeden z najlepiej zachowanych egzemplarzy na rynku kolekcjonerskim.
Wyjątkowa na tle rodzimego mennictwa emisja tak szerokiej i ciężkiej monety jako środka płatniczego. Polska numizmatyka przed jej wybiciem znała już monety o wadze wielokrotności talara, były to jednak emisje okolicznościowe / pamiątkowe, bądź po prostu wielokrotności bite stemplami jednotalarówek.
Nie dziwi fakt, że mennicą, która ją wybija jest właśnie Gdańsk. Jak pisał Tadeusz Kałkowski "Talary
były niezbędnym środkiem płatniczym w handlu zagranicznym,
zogniskowanym w Gdańsku, dokąd drogą morską nadchodziły tkaniny,
korzenie i inne zachodnie towary".
Piękna kompozycyjnie moneta z okresu zarządu nad mennicą Gerharda Rogge.
Już od lat ceniona i poszukiwana typologicznie, czego potwierdzeniem może być aukcja kolekcji Chełmińskiego, gdzie w 1904 roku dwutalar sprzedany został za 125 marek w złocie (lot.871).
Rzadkość.
Srebro, średnica 52.6 mm, waga 57.50 g.
