W roku 1651, w duchu wprowadzonej w początkach panowania Jana Kazimierza reformy monetarnej, Elbląg wybija swoje pierwsze i jedyne w historii dwugrosze. Po tym jak w roku 1651 mennica przebija znaczące ilości srebra bijąc pełnowartościowe dwugrosze, orty i talary jej działalność urywa się w 1652 roku, gdy nie jest bita żadna nowa moneta. Mimo, iż po śmierci Ecka zatrudniony zostaje Mikołaj Hennig. Wybite wówczas dobre monety krążą przez lata w obiegu, wypierane m.in. przez podwartościowe emisje tymfów, boratynek, czy pojawiającej się w kraju obcej monety z lichego srebra.
Stąd dziś, mimo, że do emisji dwugroszy elbląskich wykorzystana była duża grupa stempli, to moneta rzadka i trudna do pozyskania.
Odmiana z tarczą miejską węższą, z pojedynczymi wcięciami po bokach. Otoczoną inicjałami W-v-E (Wilhelma van Ecke).
Rysy przed portretem króla, poza tym ładny, w seledynowej patynie. Z charakterystycznymi niedoskonałościami bicia.
