Moneta Mieszka III z czterema głowami stanowi na tle mennictwa piastowskiego prawdziwy fenomen.
Jest wyjątkowa pod względem ikonograficznym, gdyż nie ma swoich odpowiedników zarówno w polskim mennictwie, jak i wśród brakteatów zagranicznych. Jest też bardzo ciekawa z powodu przekazu, jaki mógł nieść jej "rodzinny" charakter. Zdaniem Witolda Garbaczewskiego stanowi świadectwo wielkich planów Mieszka, które snuł po powrocie do Wielkopolski w 1181 roku. Gdy walkę o zdobycie senioralnego tronu musiał zacząć od początku, co wynika z ikonografii.
Nie budzi wątpliwości, że najważniejsza głowa należy tutaj do emitenta, czyli Mieszka III, którego imię pojawia się w otoku. Pozostałe głowy albo należą do jego synów: księcia poznańskiego Odona oraz Mieszka i Bolesława, co świadczyłoby o zgodzie ze swoim najstarszym synem, albo też do synów Mieszka i kijowskiej księżniczki Eudoksji: Mieszka (na wprost, jako najstarszy), Bolesława i Władysława (Laskonogi). Odon, jako buntownik, zostałby tutaj pominięty, co sugerowałoby, że jest to jeden z najwcześniej wybitych brakteatów po powrocie Mieszka do Wielkopolski.
Egzemplarz z wykruszeniem krążka w dolnej części, niedochodzącym jednak do rysunku. Atrakcyjny, jak na ten bardzo rzadko spotykany typ monety.
W archiwach polskich firm zaledwie dwa notowania, obydwa przed 2001 rokiem.
Polecamy.
Srebro, średnica 17-19 mm, waga 0.19 g
Przedstawienie: cztery głowy: dwie środkowe na wprost, jedna nad drugą, oraz dwie boczne z profilu, zwrócone do środka, połączone ze sobą podwójnym łukiem. Pomiędzy dwoma perłowymi obwódkami napis: +MEZICO oraz trzy kropki ułożone w trójkąt.
