Menniczy egzemplarz dużej rzadkiego szóstaka elbląskiego.
W ostatnich latach panowania Augusta III Sasa, w kraju zalewanym fałszywą monetą Fryderyka Wielkiego, trzy polskie miasta: Gdańsk, Toruń i właśnie Elbląg, postanawiają bronić swojego rynku. Rozpoczynają emisję monet. W przypadku mennicy elbląskiej, są to najpierw szelągi (od 1760), do których w kolejnych latach dołączają następne nominały. Pierwsze szóstaki Elbląg emituje w 1762, w mennicy pod zarządem Josta Carla Schrödera, którego inicjały I.C.S. są umieszczane na nich.
Odmiana z tarczą herbową owalną, w ozdobnym kartuszu.
Popiersie króla szerokie, wyraźnie rozdzielające napis u dołu.
Piękny stan zachowania. Mennicze lustro tła przytłumione jedynie ładną patyną. Ostry relief.
Bardzo atrakcyjny kolekcjonersko walor.
Srebro, średnica 23.5 mm, waga 2.90 g
