Jedna z ikon polskiego mennictwa średniowiecznego.
Moneta, która przez lata uznawana była za pierwszą w historii Polski.
Zdobiąca od ponad 30 lat nasz dziesięciozłotowy banknot.
Jest jedną z dwóch najsłynniejszych monet polskiego średniowiecza. Dziś wyraźnie rzadszą od pierwszej z nich - denara typu Princes Polonie.
Ten głoszący w otoku imię MISICO denar jest emisją Mieszka Bolesławowica (Mieszka II Lamberta, króla w latach 1025-1031). Syna pierwszego króla Polski - Bolesława Chrobrego. Jak wspomina w wykładzie z naszej sesji nestor polskiej numizmatyki - profesor Suchodolski - jest on jego emisją, jako następcy tronu, datowaną na lata 1013-1020. Gdy w czasach rządów swojego ojca odgrywał dużą rolę w państwie, będąc m.in. kimś na wzór marszałka wojsk.
Emisja ta, wg części badaczy, miała jasno wskazać następce tronu. Miała swój ważny wydźwięk, gdyż Mieszko nie był synem pierworodnym. W sukcesji przed nim stał jego starszy brat - Bezprym.
Za miejsce jego emisji uznaje się Wielkopolskę, jednak zdaniem profesora Suchodolskiego nie jest nim ani Poznań, ani Gniezno, a Giecz - jeden z najstarszych ośrodków grodowych, wzniesiony około 865 roku.
Awers: zarys wzgórza ze stojącym na nim krzyżem, po bokach dwa pochylone haki(?), w legendzie otoku widoczne fragmenty napisu [MIS]IC[O]
Rewers: krzyż prosty zakończony poprzeczkami, między jego ramionami kulki, w otoku na przedłużeniach ramion krzyża swastyki (znaku symbolizującego szczęście, pomyślność).
