Piękny trojak w równomiernej patynie, z połyskiem powierzchni.
Śliczny jak na XIX-wieczną, polską miedź. Szczególnie jak na oryginalne bicie, przeznaczone do obiegu, nie zaś późniejsze tzw. nowe bicie.
Polskie mennictwo okresu zaborów jest jednym ze zwierciadeł procesu, jaki zachodził w całym Królestwie Kongresowym - procesu rusyfikacji. Widoczny jest on również na miedzianych monetach trzygroszowych, których pierwszy typ bity do roku 1835 nosił nominał określany jako "GROSZE POLSKIE", drugi już tylko "GROSZE" (a polskiego orła na tarczy zastąpił święty Jerzy), by po roku 1848 całkowicie zastąpić go monetami rosyjskojęzycznymi.
W tym pierwszym typie, bitym od roku 1817 do 1835, jest krótki, zaledwie dwuletni, okres w którym trojaki opatrywano dodatkowo zapisem "Z MIEDZI KRAIOWEY" (1826-1827). I właśnie jego przedstawicielem jest niniejszy trojak.
