Najpóźniejszy typ brakteatów z krzyżem greckim, datowany przez Paszkiewicza na okres, gdy Zakon zgodził się być lennikiem Polski (jednak od 1501 odmawiając składania hołdu).
Jak możemy przeczytać w "Brakteaty - pieniądz średniowiecznych Prus": w przeciwieństwie do wszystkich pozostałych piętnastowiecznych brakteatów z takim znakiem, wyróżnia się on zarówno łatwo rozpoznawalną formą krzyża, jak i ogólnym pokrojem monety, która jest z cienkiej, łamliwej blachy.
Przypuszczalnie wybijany do śmierci mistrza Fryderyka w roku 1510.
Rzadsza moneta.
Odmiana: krzyż o formie zbliżonej do maltańskiego, o zbiegających się jednostajnie ku środkowi ramionach z rozdwojonymi końcami i zaokrąglonymi końcówkami.
Srebro, średnica 12-13.6 mm, waga 0.24 g.
