Mennictwo króla Władysława IV zapisało się w kartach historii grubą monetą. Przez cały okres jego panowania mennice biły jedynie wysokie nominały od półtalarów po dukaty. Miało to związek z reformą wprowadzoną pod koniec rządów jego ojca, Zygmunta III, zakazującą bicia monety drobnej, którą zmienić zdecydował się dopiero Jan Kazimierz.
Głównym nominałem Władysława został się talar, który bity był w mennicach koronnych i miejskich. Jego regularną emisję prowadziły tylko trzy z nich: koronna w Bydgoszczy (którą pod koniec panowania zastąpił Kraków), Gdańsk i Toruń. Spośród nich najrzadziej spotykane w handlu są właśnie talary gdańskie, a skompletowanie ich rocznikami stanowi duże wyzwanie.
Talar gdański 1640 to rzadki rocznik wyróżniający się dużą różnorodnością odmian.
To moneta wybita w okresie zarządu Gerharda Rogge (inicjały G.R.), który przejął mennice od Jakuba Jakobsona. Odmiana z ogonami lwów pojedynczymi, datą w ozdobnym kartuszu, a popiersiem króla szerokim. Z legendami zakończonymi RVS PRVS / GEDANENSIS. Tę odmianę w swojej historii mamy zaledwie po raz drugi.
Dużym atutem niniejszej sztuki jest dodatkowo ładny stan zachowania. To naturalna, zdrowa, niezmęczona obiegiem sztuka. Bez nietypowych wad. Z pojedynczym uderzeniem na godz. 12. Z ładnym reliefem, szczególnie rewersu.
Atrakcyjna, szczególnie jak na gdańskiego talara tego władcy.
Srebro, średnica 45 mm, waga 28,93 g
Awers: ukoronowane popiersie w prawo. W otoku napis:
VLAD IIII D G REX POL ET SVE M D
LIT RVS PRVS.
Rewers: dwa lwy przytrzymujące herb Gdańska
stojący na kartuszu z datą. Pod nimi inicjały G-R, nad nimi wieniec z
dwoma gałązkami palmowymi i gałązką lauru. W otoku:
MONETA ARGENTEA CIVITATIS GEDANENSIS.
