Dokument nadany w 1919 r. dla ówczesnego porucznika Franciszka Studzińskiego pseud. Rawicz - późniejszego pułkownika i kawalera orderu Virtuti Militari, Krzyża Niepodległości, Krzyża Walecznych czy Krzyża Zasługi.
Urodzony 10 marca 1893 w Kotlicach, wstąpił w 1914 r. do Związku Strzeleckiego, a następnie do 1 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Order Vituti Millitari otrzymał za bojową akcję z 9 lipca 1915 r., polegającą na porwaniu podoficera Fenagoryjskiego pułku Grenadjerów oraz uratowania rannego towarzysza broni - legionisty.
Za walki w obronie Lwowa i Kresów Wschodnich, otrzymał prezentowany dyplom i prawdopodobnie nominację na porucznika.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, wstąpił do 25 Pułku Piechoty i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Był również żołnierzem między innymi 6 Batalionu Granicznego, 2 Batalionu Strzelców czy 12 Pułku Piechoty. W 1939 r. pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Sosnowiec. Walczył w kampanii wrześniowej w Grupie Operacyjnej „Stryj” oraz przeprowadził Akcję "Burza" na podległych mu terenach będących jeszcze pod okupacją niemiecką.
W nocy z 2 na 3 sierpnia 1944 r., podstępnie aresztowany przez rosyjskie dowództwo i osadzona w różnych obozach. Przeżył rosyjską mordęgę i 4 listopada 1947 r. wrócił do Polski. Mimo nieudanej prowokacji Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa, aresztowany w 1952 r. i skazany w 1953 r. na 7 lat więzienia. W drodze łaski, w więzieniu spędził 2 lata i 8 miesięcy. Po wyroku żył w ubóstwie i pracował fizycznie. Zmarł w 1964 r.
Bardziej szczegółowy życiorys, można przeczytać tutaj.
Dokument po niezwykle ważnej postaci, dla polskiej niepodległości.
Sam dyplom zachowany w bardzo dobrym stanie.
Wymiary ~21 x 18,5 cm.
