Piękny, oryginalny medal z najsłynniejszej polskiej serii medalierskiej - suity królewskiej.
Medal
z cenionym panowaniem Zygmunta I Starego, z wczesnej fazy bicia - jeszcze przed pęknięciem stempla awersu. Zachowany w bardzo ładnym stanie.
Dodatkowo z proweniencją tajemniczego zbioru znanego m.in. z wielodukatowych i wielotalarowych monet Polski Królewskiej (okrągła punca na obrzeżu, na godz. 12). Być może Edwarda Doeplera (sprzed 1838 roku), dzierżawcy loterii klasycznej w Warszawie.
Sygnowany I. I. R. (Jan Jakub Reichel).
Suita Królewska to najbardziej pożądana i najtrudniejsza do zebrania seria medalierska w polskiej numizmatyce. Oryginalne medale z tej serii pojawiają się w handlu bardzo rzadko, niektóre zaledwie raz na kilka lub kilkanaście lat.
Inicjatorem serii królewskiej był król Stanisław August Poniatowski. W 1791 roku zlecił on swojemu nadwornemu medalierowi, słynnemu Janowi Filipowi Holzhaeusserowi wykonanie pocztu królów polskich na medalach. Miały one na awersach przedstawiać królewskie portrety, których pierwowzorem były obrazy Bacciarellego wiszące w Zamku Królewskim, a na rewersach lapidarne opisy dokonań danych władców, za które odpowiadać miał również sam król.
I tak oto, w roku 1791 powstały pierwsze z 11 stempli za jakie odpowiadał Holzhaeusser. Po jego śmierci rok później dzieło kontynuował Jan Jakub Reichel, przygotowując medale od Zygmunta I Starego. Łącznie, w latach 1791-1798, powstały stemple do 23 medali, które dziś stanowią komplet Suity.
Medale w XVIII w. wybijano w złocie (wg. M. Męclewskiej po jednym egzemplarzu dla Stanisława Augusta), srebrze i jak podają niektóre źródła historyczne, w brązie. Wśród tych ostatnich znajdujemy również późniejsze odbitki z oryginalnych stempli, które wraz z licznymi, XIX-wiecznymi odlewami, kopiami czy medalionami na wzór tej serii (m.in. minterowskimi), świadczą o ogromnym zainteresowaniu suitą i problemami, jakie nastręczało jej kolekcjonowanie - zarówno w czasach zaborów, jak dziś, ponad 200 lat później.
