Pierwszy rocznik wileńskich półtoraków, najrzadszej z mennic produkujących ten nominał w czasach Zygmunta III.
Piękna sztuka. Szczególnie pod względem jakości tłoczenia - równe, centryczne, bez częstych dla tych monet niedoskonałości. Z zachowanym menniczym połyskiem powierzchni.
Ten nominał na Litwie pojawia się dopiero pięć lat po rozpoczęciu jego produkcji w Koronie i jego emisja trwa bardzo krótko. W całej historii mennicy wileńskiej półtoraki bite, a właściwie tłoczone na walcarce, są tylko przez dwa lata (1619-1620).
Niniejsza sztuka to wczesny typ - z herbem Wadwicz na końcu napisu otokowego.
Dodatkowo będący rzadką odmianą z legendą rewersu w zapisie MAGNI D L.
