Najpóźniejszy typ brakteatów z krzyżem greckim, datowany przez Paszkiewicza na okres, gdy Zakon zgodził się być lennikiem Polski (jednak od 1501 odmawiając składania hołdu).
Jak możemy przeczytać w "Brakteaty - pieniądz średniowiecznych Prus": w przeciwieństwie do wszystkich pozostałych piętnastowiecznych brakteatów z takim znakiem, wyróżnia się on zarówno łatwo rozpoznawalną formą krzyża, jak i ogólnym pokrojem monety, która jest z cienkiej, łamliwej blachy.
Przypuszczalnie wybijany do śmierci mistrza Fryderyka w roku 1510.
Rzadsza moneta.
Srebro, średnica 12 mm, waga 0,15 g.
