Dulag 121 został utworzony 6 sierpnia 1944 roku w Pruszkowie przez niemieckie władze okupacyjne na terenie dawnych Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego. Funkcjonował do połowy grudnia 1944, a w szczątkowej formie do 16 stycznia 1945. Służył jako obóz przejściowy dla ludności cywilnej Warszawy i okolic, wysiedlanej po upadku kolejnych dzielnic podczas Powstania Warszawskiego.
Przez Dulag przeszło od 390 tys. do 410 tys. osób. Większość z nich trafiła stamtąd na roboty przymusowe do III Rzeszy lub do obozów koncentracyjnych. Warunki bytowe w obozie były tragiczne: tłok, brud, głód, choroby i przemoc były codziennością. Szacuje się, że zmarło od kilkuset do kilku tysięcy osób.
Polski personel sanitarny i kuchenny – działający pod auspicjami Rady Głównej Opiekuńczej i Polskiego Czerwonego Krzyża – udzielał pomocy uchodźcom, ratując m.in. ponad 30 tys. osób przed wywózką. Działania ratunkowe wspierały również struktury Polskiego Państwa Podziemnego oraz miejscowa ludność.
Dulag 121 jest symbolem niemieckich represji wobec ludności cywilnej Warszawy i brutalnej polityki wysiedleńczo-przemocowej III Rzeszy.
Wymiary: 48 x 10,5 cm.
