Pierwszy rocznik gdańskich złotówek.
Gdańsk w ostatnich latach panowania Augusta III Sasa rozwinął swoją działalność menniczą. Była to odpowiedź miasta na rosnący napływ małowartościowej, lichej monety obcej, w tym efraimków (fałszywej monety Fryderyka II, bitej polskimi stemplami). Rada miasta zleciła wybicie monet o nominałach od szeląga, po dwuzłotówkę. Finalnie najwyższym nominałem tej emisji zostały złotówki (dwuzłotówki wybito jedynie w formie próbnej partii).
Odmiana z większym wieńcem nad nominałem.
Wariant z trzema jagódkami na gałązce.
